Vanavond draait in De Balie in Amsterdam de film Eileen van filmmaker Hanro Smitsman. De film is gebaseerd op het leven van Tanja Nijmeijer. Een Nederlandse studente die naar Colombia vertrekt om les te geven in een school in Bogota. Eenmaal in Colombia wordt ze gegrepen door de scheve toestanden in de Colombiaanse maatschappij. Vervolgens komt ze in aanraking met leden van FARC. Uiteindelijk sluit ze zich aan bij de grootste rebellenbeweging van Zuid-Amerika. Eileen laat zien hoe een studente verandert in een gewapende rebellenstrijdster.
Indien het voor jou niet mogelijk is naar De Balie te komen vanavond, zet dan 12 en 19 december in je agenda. Op deze data zendt de omroep VPRO de film uit.
Ik ben erg benieuwd naar deze film en ga zeker deze data onthouden. Hoewel het aansluiten bij FARC omstreden is, vind ik de ommezwaai boeiend. Dan bedoel ik meer dat iemand het veilige leven opgeeft en zich in gaat zetten voor een totaal andere cultuur dan waar ze vandaan komt. Goed of slecht, ze durft.
Voor meer informatie over de film Eileen kijk dan hier.
Bron foto: Flickr
Lees ook:Eileen beweegt
Lees ook:Het is alleen Tanja
Lees ook:Omstreden liefde tussen cultuur en mannen
Lees ook:Colombiaanse jongeren delen mensenrechten
Lees ook:Amsterdam Turkish Film Festival in het teken van vrouwen en rebels
De verschillen tussen arm en rijk zijn hier groot. Maar dat is geen reden voor niemand niet, om hier kinderen te komen vermoorden. Tanja heeft bij een actie in Bogotá een 5-jarig kindje vermoord. Bovendien zit ze nu in een organisatie die bekend is dat ze kinderen gedwongen recruteert. Leraren zijn daarom een doelwit van hun akties. De moeder van mijn vriendin is door hen vermoord in Dabeiba.
Bovendien legt de FARC overal landmijnen. En misschien kunt u begrijpen wie daarvan de slachtoffers zijn: juist spelende kinderen. Het wemelt hier dan ook van mensen zonder benen, of armen. Met dank aan de FARC.
Bekend is het (prijswinnende) verhaal van een journalist over het kindje dat met zijn ouders terugkwam naar hun dorpje in Colombia die regelrecht in een mijnenveld liepen. De ouders werden zwaargewond en lagen te sterven op het veld, terwijl het 7-jarig zoontje naast hun lag, niet gewond. Het was tegen de avond en in het dorp hoorde men de explosies. Ze zijn er wel naar toe gegaan maar konden het jongetje niet bereiken omdat het donker was en levensgevaarlijk. Het jongetje lag te huilen , naast zijn stervende ouders. De hele nacht heeft men in het dorpje het huilen van jongetje gehoord en de kreten van de ouders, die lagen te sterven van de pijn.
En hoe denken die moedige vrijheidsstrijders van de FARC daarover?
In Colombia moet ik uitleggen dat het niet allemaal van die gekken zijn zoals Tanja die daar in NL wonen. En ook dat het gelukkig zo is, dat Nederland echt een fatsoenlijk land is, op een enkele Benno en Tanja na dan, die echt wel op een normale manier van kinderen en mensen houden.