De School voor Journalistiek heeft mijn leven veranderd. Hoe ik naar de wereld kijk en naar andere culturen. Met name een foto bracht alles waar ik in geloofde in verwarring. Gisteren keek ik de film The Bang Bang Club. Een film over vier fotojournalisten in Zuid-Afrika in de jaren ’90. De gruwelperiode van de rassenrellen en de bloederige weg van Apartheid naar democratie. In die film zag ik weer die foto die mij tien jaar geleden schokte. Het bleek een foto gemaakt door Kevin Carter. Een van de leden van The Bang Bang Club.
Nu kijk ik er met andere ogen naar. Minder naïef vermoed ik. De afgelopen jaren ben ik in gaan zien dat het complete beeld nooit weer te geven is. Slechts een kleine fractie ervan. Net als dat je nooit een cultuur volledig kan kennen. De een concentreert zich op de mooie dingen. De historische gebouwen, de natuur of de muziek. De ander concentreert zich op het ware leven in een cultuur. Hoe mensen wonen, de armoede, de sloppenwijken. De sloppenwijken alleen weerspiegelen niet de cultuur. Net als dat een historisch monument of bouwwerk zoals de toren van Pisa of de Eiffeltoren alles zegt over een cultuur. Het is een deel ervan.
Nu weet ik dat de fotografen uit The bang bang club een deel van het Zuid-Afrika lieten zien met een foto’s. Een pijnlijk deel weliswaar. Maar het is een deel dat niet genegeerd moet worden. Daar vochten zij ook voor. Dat de wereld de beelden getoond werd van de gebeurtenissen in Afrika. In de film zie je de fotografen het ene moment de bloederige rellen fotograferen terwijl ze rennen voor hun leven. Het andere moment leggen ze de kleurrijke samenleving en natuur vast dat ook in Afrika leeft. Alle foto’s zijn hoe dan ook adembenemend.
Cultuur is vaak schokkend. De armoede, rellen, bloederige taferelen. Horen die eigenlijk wel bij cultuur? Naar mijn idee wel. Het vormt de mensen die er wonen. Je ziet maar, ook het omstreden werk van de vier fotojournalisten bleek uiteindelijk een film waard.
Bron foto: Flickr
Lees ook:Iconen van cultuur
Lees ook:Eileen beweegt
Lees ook:Het is alleen Tanja
Lees ook:Koreaanse films in Leiden
Lees ook:Traditie en herkenning door filmfestivals