De meningen over de term multicultureel is behoorlijk verdeeld. Onder zowel allochtone als autochtone Nederlanders. Verbaasd was ik over de negatieve reacties. We leven in een multiculturele samenleving. Niet alleen in Nederland, maar over de hele wereld. Zelfs op kleine schaal komen verschillende culturen voor.
Neem een straat met verschillende huizen. Ieder huis heeft zijn eigen gezin, met zijn eigen gewoontes en rituelen. De leefomgeving in een gezin is al een cultuur op kleine schaal. Dat gezinnen naast elkaar leven, wil niet zeggen dat ze het zelfde leven. Zelfs als ze Nederlands zijn, zelfs als ze in de zelfde plaats geboren zijn en in de zelfde plaats opgegroeid zijn.
We leven allemaal anders. Dat we niet moeten spreken over multiculturaliteit is enkel struisvogelpolitiek. Door de ogen te sluiten voor meerdere culturen is alleen maar zonde. En natuurlijk is het fijn voor mensen om herkenning te vinden in een programma, een tijdschrift of welk medium dan ook die aansluit bij hun leefwijze. Herkenning is belangrijk, het geeft mensen toch een houvast. Dit hoeft niet te betekenen dat we ons gedwongen voelen ons zelf in een hokje te plaatsen. Daar zijn we nog altijd zelf bij. Zie het als een kans voor een rijke ontplooiing.
Als je interesse hebt in Afrikaanse muziek, een lezing of Aziatische dans, het kan allemaal. In die vrijheid leven we, zonder in een hokje gedwongen te worden. Dat is het voordeel van een multiculturele samenleving.
Lees ook:Het verfrissende effect van culturen
Lees ook:Ik houd van kleur
Lees ook:Ontsnap aan de culturele chaos
Lees ook:Traditie en herkenning door filmfestivals
Lees ook:De geborgenheid van cultuur