Zojuist heb ik de film Eileen gekeken. En nu staat die weer aan. Zoals ik al eerder beschreef geeft de film mij inspiratie. De gedachten van Eileen begrijp ik. Hoe kan je ook je rug toekeren naar armoede en ongelijkheid? Vooral als je jouw dierbaren hieronder hebt zien lijden. Eileen kan niet toekijken. Ze kan niet niets doen. Niet verder gaan met haar leven in Nederland. Het leven in Colombia blijft haar achtervolgen.
In een het eerste deel van de film zie je hoe Eileen toeleeft naar het aansluiten bij FARC. Eerst leert ze Colombia kennen als lerares Engels bij een school. Ze komt in aanraking met het arme deel van de bevolking. Eenmaal in Nederland laat het haar niet los. De ongelijkheid tussen arm en rijk blijft in haar leven. Ze gaat terug met een andere organisatie. Daarna gaat ze niet meer terug in Nederland. Ze blijft in Colombia en sluit zich aan bij FARC.
Deel worden van FARC gaat niet makkelijk. Ze moet leren doden en dat kan ze niet. Ze heeft de pijn niet beleeft die andere leden wel hebben gekend. De doelen van FARC moet ze leren begrijpen. Zelfs als ze ziet dat een jongetje omkomt bij haar eerste daad bij FARC.
Dat is cultuur. Arm en rijk. We gaan naar het buitenland. Bezoeken festivals. Kijken naar films, dans en luisteren naar muziek. Als we op vakantie gaan, dan zoeken we het liefst het iets bekends, van onze eigen cultuur.
Ook ik heb nog geen stap ondernomen. Niet naar Indonesië. Ik ben nog niet eens terug geweest. Soms wil ik me afsluiten voor Indonesië. Doorgaan met mijn leven in Nederland. Daar ben ik tenslotte. Maar Indonesië is ook een deel van mij. Dat vergeet ik steeds. Door de film Eileen besef ik dat weer. Dat ik ook uit een land kom waar armoede leeft. De armoede waardoor ik hier ben. De ongelijkheid waardoor ik hier ben. Daarom wil ik proberen Indonesië te leren kennen. Niet die van de Borubudur, het lekkere eten en Bali. Maar de andere kant. De duistere kant. Dat is ook cultuur.
Maandag 19 december wordt het tweede deel van de film Eileen uitgezonden op Nederland 2.
Bron foto: Flickr : de verdeling van midden- en lage klasse in Bogota, Colombia
Lees ook:Eileen: van studieboeken naar wapenstrijd
Lees ook:Het is alleen Tanja
Lees ook:Omstreden beelden van cultuur
Lees ook:De charme van Indonesië blijft
Lees ook:Colombiaanse jongeren delen mensenrechten
In de tv-film Eileen wordt Tanja gestraft om haar dagboek. In de reportage van J.E. Botero (augustus 2010) zegt zij daarom nooit gestraft te zijn. In de tv-film bezoekt de moeder Tanja na de vermeende straf (in 2007). In de werkelijkheid vond dat bezoek twee jaar eerder plaats, in 2005.
Robert Lemm (Autobiografie van Raúl Reyes)